Κ29 "Εμπρός Λαέ μη σκύβεις το κεφάλι. Ο μόνος δρόμος είναι Καραμανλής και πάλι»

Διαδικτυακέ Έλληνα είσαι μήπως απονευρώθηκες? Έχουν προκηρυχθεί εθνικές εκλογές εδώ και τέσσερις μέρες κι ούτε ένα μήνυμα στα κλαμπ. Μου φαίνεται έγινες απολιτικός…ή μήπως όχι? Που είναι η δεκαετία του ’80, τότε που έβαφες σε μια βραδιά τον Ευκλείδη στη Σαλονίκη και γέμιζες φάτσα την Αθήνα? Τότε μάλιστα! Σε στήνανε στην συγκέντρωση οι κομματάρχες, ώστε οι λίγοι να φαίνονται πολλοί και οι πολλοί ακόμα περισσότεροι. Πλαστική σημαία, με τον πυρσό ή τον πράσινο ήλιο, στο ένα χέρι και παγωτό ή σαλέπι – ανάλογα την εποχή – στο άλλο χέρι. Και να το ξύλο στις αφισοκολλήσεις, και να τα ψηφοδέλτια, και να τα πανό!!! Τώρα τι άλλαξε Έλληνα και έχασες την πίστη σου στο κόμμα? Μήπως τότε τους πίστευες? Μη, μην ανοίξεις το στόμα να απαντήσεις. Και τότε πρασινοφρουρός ή γαλάζιο παιδί ήσουν για να βολευτείς. Φαίνεται κυνικό….αλλά όποιος έχει αντίθετη άποψη ας ψάξει τον συγχωρεμένο τον Τριανταφυλλίδη να διαμαρτυρηθεί. Βλέπεις ήταν ο κορυφαίος, που έγραψε την αλήθεια για τη ράτσα μας. Τώρα πως περιμένεις να βολευτείς? Από τον καναπέ με το τηλεκοντρόλ στο χέρι ???????????? Στείλε κανένα λουλουδικό στην Ράπτη, καμιά τουρτίτσα στον Πάγκαλο κι αν πάρουν τηλέφωνο από το γραφείο της Ντόρας πες πως είναι το μέλλον της πατρίδας, ανεξάρτητα αν ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ. Γιατί να κλείσεις μια πόρτα? Αύριο μεθαύριο μπορεί να θυμηθεί η γραμματέας της Ντόρας πόσο σιρόπι έχυσες στο ακουστικό στις εκλογές. Αν μπορείς να κολλήσεις δίπλα σε κάποιον εν δυνάμει υπουργό, τώρα στις εκλογές, κάνε το! Έχασαν αυτοί που κόλλησαν δίπλα στο Γιακουμάτο το 2004?! Το μήνυμα δόθηκε….με την αγροφυλακή!!!!!!!!!!!!!!! Σήμερα αυτοί, αύριο οι υπόλοιποι….ίσως εγώ….Έτσι λειτουργούν οι συνειδητοποιημένοι πολίτες!!!! Απλά μαθηματικά!!!! Αν με διορίσει αύριο ο Κωστάκης στην αγροφυλακή γιατί να νοιαστώ για την ανεργία? Αν φτιάξει ο Γιωργάκης ιδιωτικά πανεπιστήμια τι με νοιάζει η δημόσια παιδεία? Αν τη βολεύω εγώ τι με νοιάζει το καλάθι της γκόμενας του γείτονα? Αν μπορώ να πάω εγώ σε ιδιωτικό ιατρικό κέντρο τι με νοιάζει η γριούλα του ΟΓΑ? Δεν γίνομαι πιστευτός, ε? Ας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εγώ που ζω στη Σαλονίκη κι έχω ευρυζωνική σύνδεση, τι με νοιάζει πως μπαίνει στο internet o άλλος στο Διδυμότειχο? Εγώ πάντως το πήρα απόφαση, φέτος θα ψηφίσω κόμμα εξουσίας! Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ! Πολύ καιρό το έπαιξα ιδεολόγος….δεν είναι δυνατό να γίνεται γύρω μου πόλεμος κι εγώ να κρατάω σημαία του Ερυθρού Σταυρού. Ελπίζω το άλογο που θα παίξω να μη μου βγει πεζόστρατος. Αν κατέβαινε ο κύριος Παναγιώτης θα ήταν απλά τα πράγματα. Μιλάμε για εγγύηση!!!!!!!!!!!!!!!!! Μια μετάταξη στη Πολιτική Αεροπορία και ο μισθός μου +700 ευρώ αυτομάτως!!!! Σίγουρο άλογο ο κύριος Παναγιώτης! Μωρέ μεγάλο κόμμα! Κομπλεξικός είμαι να ψηφίζω αριστερά…δηλαδή να χαμε να λέγαμε… Αφού γουστάρω το βόλεμα γιατί να ψάχνω άλλοθι σε μια «επαναστατική πράξη» που επαναλαμβάνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Από την άλλη για ποια αριστερά? Αυτή που νομίζει ότι είναι κουμουνιστική αλλά ουσιαστικά ασπάστηκε το αστικό κράτος το 1974 και το 1989 έγινε η ίδια αστικό κράτος? Για την μετεξέλιξη του εσωτερικού, δεν έχω τίποτα να προσάψω, γιατί ποτέ δεν κατάλαβα τι πρεσβεύει… Για τον Καρατζαφέρη και το κανάλι του θα γράψω μήνυμα σπέσιαλ αφιερωμένο! Μεγάλο κόμμα αδέλφια! Βόλεμα! Να έχω πρόσωπο αύριο να ζητήσω ένα ρουσφέτι. Αν κάποιος σκεφτεί πως τα ισοπεδώνω όλα, δεν κάνει λάθος, όπως λέει και το τραγούδι του Βαγγέλη Γερμανού «…γίνεται παιχνίδι με χαρτιά στημένα, σημαδεμένα. Κάθομαι και βρίζω την τύχη που δεν ορίζω». Χμμμμμμμμμ….7:40! Πάω να φτιάξω φραπέ –αξιώθηκα και έβαλα να γίνονται παγάκια στον καταψύκτη – και μετά το γέλιο της αρκούδας στα δελτία των 8:00. Θέρμη παράκληση να μην μείνει μοναχικό το μήνυμα μου…έτσι για το έθιμο…όπως ο κύριος Παναγιώτης που κάθε καθαρή Δευτέρα προσπαθεί να πετάξει τον αετό του. Καλό απόγευμα σ’ όλους ΥΓ : «Λαέ μη σκύβεις το κεφάλι. Ο μόνος δρόμος είναι Καραμανλής και πάλι» LOL και ξανά LOL

Καπνός...γενικώς

Την είδατε τη νέα αντικαπνιστική διαφήμιση? Όχι εκείνη με το sex…την άλλη με τον πιτσιρικά. Το story απλό. Ένας έφηβος που καπνίζει με την παρέα του - αν και μοιάζει περισσότερο να φουμάρει φούντα παρά καπνό- και αφού τελειώνει το τσιγάρο του αποχωρεί και τελικά μένει μόνος. Το μήνυμα που τρέχει «Το κάπνισμα δεν είναι μαγκιά» ή κάτι παραπλήσιο και ακολούθως «απαγορεύεται η πώληση τσιγάρων σε ανηλίκους» με τη σφραγίδα του Υπουργείου Υγείας. Αν δούμε από θετική σκοπιά τη διαφήμιση δεν υπάρχει πρόβλημα…όμως εμένα μου γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα… 1) Ο νέος στη διαφήμιση είναι πράγματι έφηβος ή όχι? 2) Αν δεν είναι έφηβος, αυτό δεν αποτελεί παραπλάνηση? Υποτίθεται πως είναι ανήλικος και του απαγορεύεται η αγορά τσιγάρων… Λογικά θα σκεφτούμε πως πιθανότατα είναι κάποιος ενήλικος ηθοποιός που παίζει το ρόλο του ανήλικου. Μπορεί όμως κάτι τέτοιο να πείσει τον έφηβο? Μήπως ο έφηβος που θα κάνει την παραπάνω υπόθεση θα υποκινηθεί ώστε κι αυτός στη ζωή του να «παίζει θέατρο»? 3) Αν όμως ο ηθοποιός είναι ανήλικος τότε με ποιο δικαίωμα οι «θεματοφύλακες της υγείας του πολίτη» βάζουν έναν ανήλικο να καπνίζει, έστω και για ιερό σκοπό? Στα παιδικά μου χρόνια δεν υπήρχαν αντικαπνιστικές εκστρατείες …μόνο «καπνιστικές»!. Η γενιά μου γαλουχήθηκε με το καουμπόη που ο καπνός τού προσδίδει δυναμισμό και τον άνθρωπο- περιπέτεια που το τσιγάρο αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του ανδρισμού του. Επί δεκαετίες μας βομβάρδιζαν με ύπουλα μηνύματα υπέρ του καπνού και τώρα μας το παίζουν, ότι ενδιαφέρονται για την υγεία μας. Κάλιο αργά παρά ποτέ που λέει κι η παροιμία…όμως τι κάνει το κράτος που με ώθησε να ξεκινήσω το κάπνισμα? Αρκούν οι αντικαπνιστικές διαφημίσεις? Η απάντηση αρνητική αλλιώς θα είχαμε κόψει όλοι το κάπνισμα! Πολλοί θα σκεφτούν πως χρειάζεται ψυχανάλυση ώστε να λειτουργήσει υποστηρικτικά στο κόψιμο του τσιγάρου. Σε μένα πάντως δεν έπιασε!!! Γιατί? Μα ποιος να με πείσει για τα οφέλη αποχής απ’ τον καπνό? Ο ψυχίατρος που καπνίζει περισσότερο από μένα? Σημειώνω την ιδιότητα «ψυχίατρος»! Τέλος αν είχα την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω κάνω μια ερώτηση στον Υπουργό υγείας. Ως καπνιστής, καπνίζω 2 πακέτα την ημέρα. Ως μοτοσικλετιστής βρίσκομαι τουλάχιστο 30 λεπτά την ημέρα πίσω από την εξάτμιση αστικών λεωφορείων. Ποιο από τα δυο επιβαρύνει περισσότερο την υγεία μου?

Για την Αμαλία

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.» (σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992) «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...» (Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007) Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα. Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα. Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών. Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος. «Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.» (Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας) Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ: «Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.» Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε: * ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ * ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ * ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ * ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ. * ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. * ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ * ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ * ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων (Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία"). ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Αυτιστικό το Ελληνικό κράτος

Ο Τάσος, η Αθηνά και ο Δημήτρης είναι άνθρωποι όπως όλοι μας, με τη διαφορά ότι πάσχουν από αυτισμό. Μέχρι χθες πίστευα ότι ακόμα και με την κατάλληλη υποστήριξη δεν μπορούσαν να αναπτύξουν δεξιότητες. Έκανα λάθος! Η βραδινή εκπομπή της ΕΤ3 μου απέδειξε το αντίθετο. Οι ειδικοί, οι συγγενείς και οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα σ’ αυτά τα παιδιά, ενημέρωσαν πολυδιάστατα το μικρό αριθμητικά κοινό που παρακολούθησε την εκπομπή. Έτσι έμαθα πως με την κατάλληλη εκπαίδευση και προπάντων με αγάπη, αυτοί οι συνάνθρωποι μου μπορούν και αναπτύσσουν τρόπους επικοινωνίας, μορφώνονται, μπορούν να έχουν ποιότητα στη ζωή τους. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι οι οικογένειες τους παρέχουν στήριξη και αποδοχή και η κοινωνία και το κράτους δημιουργούν τις κατάλληλες δομές. Δίχως αυτές τις προϋποθέσεις η ζωή αυτών των παιδιών είναι λειψή. Κατά κανόνα οι οικογένειες τους στέκουν δίπλα τους και παλικαρίσια αγωνίζονται ώστε η ζωή των ανθρώπων που αγαπούν να βελτιώνεται καθημερινά. Σαφώς και λίγες φράσεις δεν είναι δυνατό να περιγράψουν τον αγώνα αυτών των ανθρώπων, που εκτός από την άμεση στήριξη, προσπαθούν συνάμα, πιέζοντας την πολιτεία να δημιουργήσει τις κατάλληλες δομές στήριξης για τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτισμό. Δυστυχώς οι υποδομές του κράτους είναι ελλιπής, περιορίζονται σε λίγες μεγάλες πόλεις και παρέχουν υπηρεσίες για παιδιά μέχρι 14 ετών. Παρότι μετά από πιέσεις των γονιών στο Β΄ ΚΠΣ εγκριθήκαν κονδύλια για κατασκευή δομών μετά από την πάροδο πολλών ετών και πολλών κυβερνήσεων, τα κέντρα για παιδιά με αυτισμό είναι ακόμα στα χαρτιά. Δεν έκανα ορθογραφικό λάθος! Αναφέρομαι στο Β΄ ΚΠΣ!! Η σημερινή κυβέρνηση δεσμεύθηκε εδώ και τρία χρόνια για τη δημιουργία κέντρου στη Θεσσαλονίκη, για ανθρώπους με αυτισμό που είναι μεγαλύτεροι από 14 ετών, όμως ακόμα ούτε μια κορδέλα δεν κόψανε… Η αναγκαιότητα αυτού του κέντρου είναι άμεση διότι όταν τα παιδιά σταματούν το σχολείο πισωγυρίζουν, ξεχνούν αυτά που έμαθαν, αδρανοποιούνται και όταν οι γονείς δεν μπορούν πλέον να παρέχουν τις υπηρεσίες τους καταλήγουν σε κάποιο άσυλο, που ακόμα και τριτοκοσμικές χώρες θα ντρεπόντουσαν για την ύπαρξη του. Πιστεύοντας ακράδαντα πως ο πολιτισμός μιας κοινωνίας κρίνεται από την παροχή υπηρεσιών στα ΑΜΕΑ, θεωρώ πως ο χαρακτηρισμός «απολίτιστη» σ’ ότι αφορά την Ελληνική κοινωνία είναι τόσο μικρός που δεν μπορεί να περιγράψει την τραγικότητα της κατάστασης. Ως φορολογούμενος πολίτης, που αγωνίζεται μ’ όλες του τις δυνάμεις, για να πληρώσει τους φόρους, θεωρώ ξεφτίλα την αγορά ακριβών αυτοκινήτων, κάθε τρεις και λίγο, για τους βουλευτές, όταν ο Τάσος, η Αθηνά και ο Δημήτρης δεν μπορούν να πάνε σχολείο. Ξεφτίλα γιατί κάθε δήμαρχος κυκλοφορεί με Μερσεντάζαρα τελευταίο μοντέλο, ο κάθε αντιδήμαρχος πρώτιστο καθήκον του θεωρεί την αγορά επίπλων για το γραφείο του κάθε χρόνο, ο νομάρχης θεωρεί στόχο τετραετίας να πετάξει αετό με την επιστράτευση όλου του κρατικού μηχανισμού και άλλα στραβά που τα ζούμε, αλλά εθισμένοι στον ωχαδελφισμό δεν τα καταδικάζουμε ουσιαστικά. Είμαι θυμωμένος και δεν γουστάρω πλέον τα δικά μου λεφτά να πηγαίνουν στις ανέσεις αυτών που εκλέξαμε για να μας διοικούν. Τα δικά μου λεφτά θέλω να γίνουν θρανία, νοσοκομεία, θέατρα, φαγητό γι αυτούς που πεινούν, σπίτια για τους άστεγους. Δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας αλλά ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μη μου πει κανείς πως η Ελλάδα ξοδεύει πολλά λεφτά στην άμυνας της γιατί θα βριστούμε. Χρυσές μπομπονίερες στο Παρίσι γινήκανε τα λεφτά για την άμυνα. Μακάρι να μπορούσα να διαμαρτυρηθώ έτσι ώστε η φωνή μου να είχε αποτέλεσμα. Δεν ξέρω όμως πώς να το κάνω...

Αν και είχα μετανιώσει που υπέγραψα υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, τότε που ο Δέσποτας σάλπισε εθνικό προσκλητήριο, σήμερα σκέφτομαι πως μάλλον έπραξα ορθά. Όχι για την ουσία του ζητήματος, αλλά σαν πράξη αντίστασης στις νέες ταυτότητες…. Είναι γεγονός πως οι θρησκευτικοί ταγοί του τόπου με «πατριάρχη» τον μακαριότατο πέτυχαν τους υποχθόνιους στόχους τους που περιγράφονται με τέσσερις λέξεις, «Η δεξιά του Κυρίου»…. Από την άλλη μεριά το κράτος πλασάροντας την μπανανόφλουδα του σεβασμού των προσωπικών δεδομένων – εδώ γελάμε – κατάφερε να αποπροσανατολίσει τις θρησκευτικές και πολιτικές δυνάμεις που θα αντιστεκόντουσαν στη νέα μορφή φακελώματος που ανέτειλε με τις νέες ταυτότητες και διαβατήρια. Έτσι η κάθε κοινωνική ομάδα, που κάτω υπό άλλες συνθήκες θα μαχόταν κατά των νέων εγγράφων, αναλώθηκε σ’ ανούσιες προσπάθειες υπέρ ή κατά της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Και έτσι φτάσαμε στην έκδοση νέων ταυτοτήτων…που για όσους δεν το γνωρίζουν, υποχρεούνται να τις αποκτήσουν αν επιθυμούν να εκδώσουν νέο διαβατήριο ή η παλιά τους ταυτότητα έχει εκδοθεί πριν 10 χρόνια. Όπως προανέφερα στόχος του συστήματος είναι το φακέλωμα των πολιτών. Η τεχνολογία υποστηρίζει το στόχο. Με απλά λόγια τα προσωπικά μας στοιχεία θα ‘ναι στη διάθεση των δυνάμεων ασφαλείας, ντόπιων και ξένων. Το ερώτημα είναι αν αυτά τα στοιχεία μπορούν να τα αξιοποιήσουν οι συγκεκριμένες δυνάμεις για τους όποιους σκοπούς τους. Σ’ ότι αφορά τα ξένα κέντρα εξουσίας αποδεικνύουν καθημερινά, πως παρά την επιστράτευση της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας, αδυνατούν να συλλάβουν αυτούς που θεωρούν εγκέφαλους της τρομοκρατίας προσπαθώντας να παραμυθιάσουν τους πολίτες των κρατών τους με συλλήψεις ανθρώπων που πολλές φορές δεν τους έχουν απαγγελθεί καν κατηγορίες (βλ. Γκουαντάναμο)! Αυτά με τα ξένα κέντρα…γιατί τα Ελληνικά…είναι εντελώς για γέλια!!! Να επεξεργαστούν στοιχεία και να κάνουν συλλήψεις εγκληματιών, ποιοι? Μήπως αυτοί που για να βγάλουν μια ταυτότητα σου λένε «τα ραντεβού για έκδοση ταυτότητας έχουν κλείσει μέχρι και τον Απρίλιο?!!!». “Καλό ταξίδι Mercedes” που λέγαμε για κάποιους φαιδρούς στο στρατό. Εκτός από την ξεφτίλα της «αιχμής του δόρατος» του κράτους που καλούμε «αστυνομία», που δεν προετοιμάστηκε ώστε να εκδίδει σε λογικό χρονικό διάστημα της ταυτότητες ώστε να «περιορίσει το έγκλημα», το λούκι το τραβούν οι Έλληνες που θέλουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Οπουδήποτε στο εξωτερικό, καθώς γιατί ακόμα και για τις Ευρωπαϊκές χώρες της συνθήκης Σέγκεν απαιτείται νέα ταυτότητα. Αλήθεια θυμάστε τι μας έλεγαν τότε που ήταν στα σκαριά? «Θα ταξιδεύουμε εντός της Ενωμένης Ευρώπης όπως ταξιδεύουμε εντός της χώρας μας»! Τουλάχιστον αυτό είχα καταλάβει εγώ τότε. Και άντε το κατάπιαμε κι αυτό και κουβαλούσαμε στα ταξίδια μας και ταυτότητα και διαβατήριο…τώρα όμως τι γίνεται? Τίποτα! Όσοι έχουν βλέψεις για ταξίδι στο εξωτερικό ας ανάψουν κανένα κεράκι στον Άγιο, μπας και γίνει κανένα θαύμα και έχουν το καλοκαίρι στα χέρια τους νέα ταυτότητα και διαβατήριο… Καλά ταξίδια…εντός Ελλάδας…

Που είναι ο Μήτσος? Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που όλοι στηνόμασταν μπροστά στη TV να απολαύσουμε τους «10 μικρούς Μήτσους», τη σταυρική εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου που καυτηρίαζε με τον πιο επιτυχημένο τρόπο τα δρώμενα στην Ελληνική κοινωνία. Ποιος δεν θυμάται το «κούτου κούτου Βουλάρα», το «…θα πεθάνω στρατηγέ μου», το «πάμε πλατεία?». Ο καθένας από μας ανακάλυπτε στοιχεία του εαυτού του που δεν ήταν πάντα ευχάριστα. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη εκπομπή ήταν πραγματικά στοιχείο πολιτισμού και υγείας για την Ελληνική κοινωνία. Και μετά ήρθαν οι καιροί του «Αλ τσαντίρι News”.Μια ζωντανή εκπομπή με τη υπογραφή του Λάκη και πάλι. Και έτσι φθάσαμε στο χθες…μία ώρα γεμάτη με Ντενίση, Πρέκα και Λουκά. Πραγματικό Τσαντίρι δηλαδή…αλλά όχι το τσαντίρι που περιμέναμε. Τελικά ο χρόνος όλα τα αλλάζει… μα που πήγε ο «Μήτσος» Λάκης? Που είναι η σάτιρα? Γιατί το να μετράς πόσοι θεατές βγαίνουν από το θέατρο της Ντενίση, το να «ζυγίζεις» πόσα κιλά φασίστας είναι ο Πρέκας και τι παπαριές λέει η Λουκά σε βάρος σου, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από σάτιρα. Βέβαια υπάρχουν και χειρότερα….όπως η ανάγνωση των συγχαρητηρίων από τις τροφίμους των γυναικείων φυλακών για την προηγούμενη εκπομπή που βγήκε από τον Κορυδαλλό. Με λίγα λόγια Λάκης κερνάει Λάκης πίνει! Μήπως ευθύνεται η πολλή Μύκονος και τα πάρτι? Μήπως το φτωχό ζευγάρι των Μήτσων μεταλλάχθηκε σε νεόπλουτους. Μήπως η χήρα κέρδισε το λαχείο και ζει στη χλιδή? Μήπως ο ενωμοτάρχης πήρε προαγωγή και έγινε στρατηγός? Δεν ξέρω… πάντως ένα είναι σίγουρο, οι Μήτσοι πέθαναν και μαζί τους και οι ελπίδες του μέσου Έλληνα. Κανάλια μ’ ακούτε?????????????????? Βάλτε και καμιά ταινία του Πρέκα να ξυπνήσει ο Έλληνας «πατριώτης» μέσα μας…. Πάμε Πρέκα? Πάμε Πρέκα!!!!!

Ακούω επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, κατά πολιτικών, κατά βιομηχάνων και εφοπλιστών. Μα αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιότερο συνειδητοποιημένοι, έχοντας αποδεχθεί το σύστημα και λειτουργώντας βάσει των κανόνων του, αν έχει κανόνες ο αναρχοκαπιταλισμός. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε κομμάτια του συστήματος, τα στρατιωτάκια του, αλλά ταυτόχρονα βρίσκουμε άλλοθι ώστε να συνεχίσουμε να έχουμε την ψυχική μας ισορροπία. Κάποιες φορές όταν συνειδητοποιούμε ότι εμείς είμαστε το σύστημα στρουθοκαμηλίζουμε πιστεύοντας ότι δεν το καταλαβαίνουν οι γύρω μας.Βρίζουμε τους δημοσιογράφους εκείνους που επιλέγουμε να βλέπουμε και να αποκαλούμε «παλικάρια». Μισό αιώνα κοντά ψηφίζουμε Καραμανλίδες, Παπανδρέου και Μητσοτάκιδες ίσως για να μας κυβερνούν τα καθαρόαιμα γιατί προφανώς θεωρούμε πως οι υπόλοιποι Έλληνες είμαστε μπάσταρδα. Ρίχνουμε το κουκί στον υποψήφιο που μας έχει τάξει διορισμό και γενικότερα αυτόν που θεωρούμε ότι θα ικανοποιήσει από συγκεκριμένο αξίωμα τα ρουσφετάκια που θα του ζητήσουμε. Το ποιοι είμαστε μπορούμε να το καταλάβουμε αν παρατηρήσουμε την οδική μας συμπεριφορά. Η εμπειρία μου ως ασθενής ψυχιατρείου (δις) μου δίνει το δικαίωμα να βροντοφωνάξω ότι οι επικίνδυνοι δε βρίσκονται μέσα αλλά έξω. Δεν είναι λογικό να συμπεράνει ο σκεπτόμενος άνθρωπος που αυτός που παραβιάζει τον Κ.Ο.Κ., χωρίς καμιά ηθική αναστολή, παραβιάζει κι άλλους κανόνες στη ζωή αν πιστεύει πως δεν θα τιμωρηθεί? Ο μέσος Έλληνας όταν γνωρίζει ότι δε θα τιμωρηθεί ή ότι μπορεί να δικαιολογήσει επαρκώς μια άνομη πράξη του την εκτελεί. Πως τυχαίνει να χάνονται τα φτηνά στυλό, οι αναπτήρες κλπ στα γραφεία? Και μη μου πείτε ότι αυτό γίνεται επειδή ξεχνά ο συνάδελφος να επιστρέψει το αντικείμενο… Τον ρατσισμό που όλοι οι Έλληνες καταδικάζουμε στα λόγια ποιοι τον εκκολάπτουν? Μήπως οι εξωγήινοι? Ποιος δεν έχει πει στο διπλανό του «τους κολωαλβανούς», «χαχα αυτός είναι αδελφάρα», «μακριά απ’ αυτόν…είναι τρελός», «παιδί μου μη κάνεις παρέα μ’ αυτόν, είναι Γιαχοβάς» κ.α. Ποιος όταν βρει ευκαιρία δε λουφάρει στη δουλειά του? Έχουμε καταντήσει μια χώρα που όλες τις βαριές δουλειές τις κάνουν αλλοδαποί. Εμείς ψάχνουμε το ζεστό βόλεμα που απολαμβάνει ο Έλληνας Δημόσιος Υπάλληλος.. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την απάντηση μιας φοιτήτριας οργανωμένης στην ΔΑΠ σ’ εκπομπή του Μάκη που όταν ρωτήθηκε γιατί οργανώθηκε στην ΟΝΝΕΔ απάντησε ειλικρινά πως πρέπει να είναι μέλος σε κάποιο μεγάλο κόμμα ώστε να έχει μια πόρτα να χτυπήσει όταν θα ψάχνει για δουλειά.Μοναδικός θεός είναι το χρήμα, η εξουσία και η δημοσιότητα. Ανατρέφουμε νέους που όνειρο τους είναι μπουν σε κάποιο ριάλιτι τηλεπαιχνίδι. Στους μαθητές που είναι συνεπείς τους παραμυθιάζουμε με την εισαγωγή σε κάποια in σχολή με τελικό προορισμό μια θέση σ’ ένα γραφείο με λίγη δουλειά και πολλά χρήματα. Έχω τη δυνατότητα να γράψω κι άλλα για την κατάντια της Ελληνικής κοινωνίας αλλά πιστεύω πως τα παραπάνω αρκούν γιατί στόχος μου είναι να προβληματίσω κάνοντας αυτοκριτική. Ναι! Αυτοκριτική! Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου γιατί κι ‘γω απ’ εκείνους που στηρίζουν το σύστημα με αντάλλαγμα ένα κόκαλο ψάχνοντας για άλλοθι στις διαδηλώσεις κατά πολέμων ή της αμερικάνικης «παγκοσμιοποίησης». Όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους αγνούς και αμόλυντους, τους συγχαίρω…έχουν βρει τον τρόπο να κοιμούνται ήσυχα…εγώ πάντως δηλώνω κολωέλληνας…για να θυμηθώ και το τραγούδι του Νιόνιου. Τέλος, με αφορμή το «ανθρωπάκι» του Kavodoro πιστεύω πως το «Άκου ανθρωπάκο» του Β. Ράϊχ αποδεικνύει το διαχρονικό της «ανθρώπινης» απάνθρωπης βλακείας.Ένα Dogville είμαστε!!!! Ελπίζω ταχιά να αποφασίσει η Grace να φτιάξει ένα καλύτερο κόσμο...