Saturday, November 04, 2006
Ακούω επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, κατά πολιτικών, κατά βιομηχάνων και εφοπλιστών. Μα αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιότερο συνειδητοποιημένοι, έχοντας αποδεχθεί το σύστημα και λειτουργώντας βάσει των κανόνων του, αν έχει κανόνες ο αναρχοκαπιταλισμός. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε κομμάτια του συστήματος, τα στρατιωτάκια του, αλλά ταυτόχρονα βρίσκουμε άλλοθι ώστε να συνεχίσουμε να έχουμε την ψυχική μας ισορροπία. Κάποιες φορές όταν συνειδητοποιούμε ότι εμείς είμαστε το σύστημα στρουθοκαμηλίζουμε πιστεύοντας ότι δεν το καταλαβαίνουν οι γύρω μας.Βρίζουμε τους δημοσιογράφους εκείνους που επιλέγουμε να βλέπουμε και να αποκαλούμε «παλικάρια». Μισό αιώνα κοντά ψηφίζουμε Καραμανλίδες, Παπανδρέου και Μητσοτάκιδες ίσως για να μας κυβερνούν τα καθαρόαιμα γιατί προφανώς θεωρούμε πως οι υπόλοιποι Έλληνες είμαστε μπάσταρδα. Ρίχνουμε το κουκί στον υποψήφιο που μας έχει τάξει διορισμό και γενικότερα αυτόν που θεωρούμε ότι θα ικανοποιήσει από συγκεκριμένο αξίωμα τα ρουσφετάκια που θα του ζητήσουμε. Το ποιοι είμαστε μπορούμε να το καταλάβουμε αν παρατηρήσουμε την οδική μας συμπεριφορά. Η εμπειρία μου ως ασθενής ψυχιατρείου (δις) μου δίνει το δικαίωμα να βροντοφωνάξω ότι οι επικίνδυνοι δε βρίσκονται μέσα αλλά έξω. Δεν είναι λογικό να συμπεράνει ο σκεπτόμενος άνθρωπος που αυτός που παραβιάζει τον Κ.Ο.Κ., χωρίς καμιά ηθική αναστολή, παραβιάζει κι άλλους κανόνες στη ζωή αν πιστεύει πως δεν θα τιμωρηθεί? Ο μέσος Έλληνας όταν γνωρίζει ότι δε θα τιμωρηθεί ή ότι μπορεί να δικαιολογήσει επαρκώς μια άνομη πράξη του την εκτελεί. Πως τυχαίνει να χάνονται τα φτηνά στυλό, οι αναπτήρες κλπ στα γραφεία? Και μη μου πείτε ότι αυτό γίνεται επειδή ξεχνά ο συνάδελφος να επιστρέψει το αντικείμενο… Τον ρατσισμό που όλοι οι Έλληνες καταδικάζουμε στα λόγια ποιοι τον εκκολάπτουν? Μήπως οι εξωγήινοι? Ποιος δεν έχει πει στο διπλανό του «τους κολωαλβανούς», «χαχα αυτός είναι αδελφάρα», «μακριά απ’ αυτόν…είναι τρελός», «παιδί μου μη κάνεις παρέα μ’ αυτόν, είναι Γιαχοβάς» κ.α. Ποιος όταν βρει ευκαιρία δε λουφάρει στη δουλειά του? Έχουμε καταντήσει μια χώρα που όλες τις βαριές δουλειές τις κάνουν αλλοδαποί. Εμείς ψάχνουμε το ζεστό βόλεμα που απολαμβάνει ο Έλληνας Δημόσιος Υπάλληλος.. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την απάντηση μιας φοιτήτριας οργανωμένης στην ΔΑΠ σ’ εκπομπή του Μάκη που όταν ρωτήθηκε γιατί οργανώθηκε στην ΟΝΝΕΔ απάντησε ειλικρινά πως πρέπει να είναι μέλος σε κάποιο μεγάλο κόμμα ώστε να έχει μια πόρτα να χτυπήσει όταν θα ψάχνει για δουλειά.Μοναδικός θεός είναι το χρήμα, η εξουσία και η δημοσιότητα. Ανατρέφουμε νέους που όνειρο τους είναι μπουν σε κάποιο ριάλιτι τηλεπαιχνίδι. Στους μαθητές που είναι συνεπείς τους παραμυθιάζουμε με την εισαγωγή σε κάποια in σχολή με τελικό προορισμό μια θέση σ’ ένα γραφείο με λίγη δουλειά και πολλά χρήματα. Έχω τη δυνατότητα να γράψω κι άλλα για την κατάντια της Ελληνικής κοινωνίας αλλά πιστεύω πως τα παραπάνω αρκούν γιατί στόχος μου είναι να προβληματίσω κάνοντας αυτοκριτική. Ναι! Αυτοκριτική! Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου γιατί κι ‘γω απ’ εκείνους που στηρίζουν το σύστημα με αντάλλαγμα ένα κόκαλο ψάχνοντας για άλλοθι στις διαδηλώσεις κατά πολέμων ή της αμερικάνικης «παγκοσμιοποίησης». Όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους αγνούς και αμόλυντους, τους συγχαίρω…έχουν βρει τον τρόπο να κοιμούνται ήσυχα…εγώ πάντως δηλώνω κολωέλληνας…για να θυμηθώ και το τραγούδι του Νιόνιου. Τέλος, με αφορμή το «ανθρωπάκι» του Kavodoro πιστεύω πως το «Άκου ανθρωπάκο» του Β. Ράϊχ αποδεικνύει το διαχρονικό της «ανθρώπινης» απάνθρωπης βλακείας.Ένα Dogville είμαστε!!!! Ελπίζω ταχιά να αποφασίσει η Grace να φτιάξει ένα καλύτερο κόσμο...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
εσυ με τις ..καραφλες μπουκλες! :)
σου το ειπα κι αλλου!
εισαι πολυ γενναιος..! :)
καλη σου ημερα αν και θα την συναντησεις καπου στο μεσημερι της..! :)
Post a Comment