Που είναι ο Μήτσος? Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που όλοι στηνόμασταν μπροστά στη TV να απολαύσουμε τους «10 μικρούς Μήτσους», τη σταυρική εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου που καυτηρίαζε με τον πιο επιτυχημένο τρόπο τα δρώμενα στην Ελληνική κοινωνία. Ποιος δεν θυμάται το «κούτου κούτου Βουλάρα», το «…θα πεθάνω στρατηγέ μου», το «πάμε πλατεία?». Ο καθένας από μας ανακάλυπτε στοιχεία του εαυτού του που δεν ήταν πάντα ευχάριστα. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη εκπομπή ήταν πραγματικά στοιχείο πολιτισμού και υγείας για την Ελληνική κοινωνία. Και μετά ήρθαν οι καιροί του «Αλ τσαντίρι News”.Μια ζωντανή εκπομπή με τη υπογραφή του Λάκη και πάλι. Και έτσι φθάσαμε στο χθες…μία ώρα γεμάτη με Ντενίση, Πρέκα και Λουκά. Πραγματικό Τσαντίρι δηλαδή…αλλά όχι το τσαντίρι που περιμέναμε. Τελικά ο χρόνος όλα τα αλλάζει… μα που πήγε ο «Μήτσος» Λάκης? Που είναι η σάτιρα? Γιατί το να μετράς πόσοι θεατές βγαίνουν από το θέατρο της Ντενίση, το να «ζυγίζεις» πόσα κιλά φασίστας είναι ο Πρέκας και τι παπαριές λέει η Λουκά σε βάρος σου, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από σάτιρα. Βέβαια υπάρχουν και χειρότερα….όπως η ανάγνωση των συγχαρητηρίων από τις τροφίμους των γυναικείων φυλακών για την προηγούμενη εκπομπή που βγήκε από τον Κορυδαλλό. Με λίγα λόγια Λάκης κερνάει Λάκης πίνει! Μήπως ευθύνεται η πολλή Μύκονος και τα πάρτι? Μήπως το φτωχό ζευγάρι των Μήτσων μεταλλάχθηκε σε νεόπλουτους. Μήπως η χήρα κέρδισε το λαχείο και ζει στη χλιδή? Μήπως ο ενωμοτάρχης πήρε προαγωγή και έγινε στρατηγός? Δεν ξέρω… πάντως ένα είναι σίγουρο, οι Μήτσοι πέθαναν και μαζί τους και οι ελπίδες του μέσου Έλληνα. Κανάλια μ’ ακούτε?????????????????? Βάλτε και καμιά ταινία του Πρέκα να ξυπνήσει ο Έλληνας «πατριώτης» μέσα μας…. Πάμε Πρέκα? Πάμε Πρέκα!!!!!

Ακούω επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, κατά πολιτικών, κατά βιομηχάνων και εφοπλιστών. Μα αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιότερο συνειδητοποιημένοι, έχοντας αποδεχθεί το σύστημα και λειτουργώντας βάσει των κανόνων του, αν έχει κανόνες ο αναρχοκαπιταλισμός. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε κομμάτια του συστήματος, τα στρατιωτάκια του, αλλά ταυτόχρονα βρίσκουμε άλλοθι ώστε να συνεχίσουμε να έχουμε την ψυχική μας ισορροπία. Κάποιες φορές όταν συνειδητοποιούμε ότι εμείς είμαστε το σύστημα στρουθοκαμηλίζουμε πιστεύοντας ότι δεν το καταλαβαίνουν οι γύρω μας.Βρίζουμε τους δημοσιογράφους εκείνους που επιλέγουμε να βλέπουμε και να αποκαλούμε «παλικάρια». Μισό αιώνα κοντά ψηφίζουμε Καραμανλίδες, Παπανδρέου και Μητσοτάκιδες ίσως για να μας κυβερνούν τα καθαρόαιμα γιατί προφανώς θεωρούμε πως οι υπόλοιποι Έλληνες είμαστε μπάσταρδα. Ρίχνουμε το κουκί στον υποψήφιο που μας έχει τάξει διορισμό και γενικότερα αυτόν που θεωρούμε ότι θα ικανοποιήσει από συγκεκριμένο αξίωμα τα ρουσφετάκια που θα του ζητήσουμε. Το ποιοι είμαστε μπορούμε να το καταλάβουμε αν παρατηρήσουμε την οδική μας συμπεριφορά. Η εμπειρία μου ως ασθενής ψυχιατρείου (δις) μου δίνει το δικαίωμα να βροντοφωνάξω ότι οι επικίνδυνοι δε βρίσκονται μέσα αλλά έξω. Δεν είναι λογικό να συμπεράνει ο σκεπτόμενος άνθρωπος που αυτός που παραβιάζει τον Κ.Ο.Κ., χωρίς καμιά ηθική αναστολή, παραβιάζει κι άλλους κανόνες στη ζωή αν πιστεύει πως δεν θα τιμωρηθεί? Ο μέσος Έλληνας όταν γνωρίζει ότι δε θα τιμωρηθεί ή ότι μπορεί να δικαιολογήσει επαρκώς μια άνομη πράξη του την εκτελεί. Πως τυχαίνει να χάνονται τα φτηνά στυλό, οι αναπτήρες κλπ στα γραφεία? Και μη μου πείτε ότι αυτό γίνεται επειδή ξεχνά ο συνάδελφος να επιστρέψει το αντικείμενο… Τον ρατσισμό που όλοι οι Έλληνες καταδικάζουμε στα λόγια ποιοι τον εκκολάπτουν? Μήπως οι εξωγήινοι? Ποιος δεν έχει πει στο διπλανό του «τους κολωαλβανούς», «χαχα αυτός είναι αδελφάρα», «μακριά απ’ αυτόν…είναι τρελός», «παιδί μου μη κάνεις παρέα μ’ αυτόν, είναι Γιαχοβάς» κ.α. Ποιος όταν βρει ευκαιρία δε λουφάρει στη δουλειά του? Έχουμε καταντήσει μια χώρα που όλες τις βαριές δουλειές τις κάνουν αλλοδαποί. Εμείς ψάχνουμε το ζεστό βόλεμα που απολαμβάνει ο Έλληνας Δημόσιος Υπάλληλος.. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την απάντηση μιας φοιτήτριας οργανωμένης στην ΔΑΠ σ’ εκπομπή του Μάκη που όταν ρωτήθηκε γιατί οργανώθηκε στην ΟΝΝΕΔ απάντησε ειλικρινά πως πρέπει να είναι μέλος σε κάποιο μεγάλο κόμμα ώστε να έχει μια πόρτα να χτυπήσει όταν θα ψάχνει για δουλειά.Μοναδικός θεός είναι το χρήμα, η εξουσία και η δημοσιότητα. Ανατρέφουμε νέους που όνειρο τους είναι μπουν σε κάποιο ριάλιτι τηλεπαιχνίδι. Στους μαθητές που είναι συνεπείς τους παραμυθιάζουμε με την εισαγωγή σε κάποια in σχολή με τελικό προορισμό μια θέση σ’ ένα γραφείο με λίγη δουλειά και πολλά χρήματα. Έχω τη δυνατότητα να γράψω κι άλλα για την κατάντια της Ελληνικής κοινωνίας αλλά πιστεύω πως τα παραπάνω αρκούν γιατί στόχος μου είναι να προβληματίσω κάνοντας αυτοκριτική. Ναι! Αυτοκριτική! Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου γιατί κι ‘γω απ’ εκείνους που στηρίζουν το σύστημα με αντάλλαγμα ένα κόκαλο ψάχνοντας για άλλοθι στις διαδηλώσεις κατά πολέμων ή της αμερικάνικης «παγκοσμιοποίησης». Όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους αγνούς και αμόλυντους, τους συγχαίρω…έχουν βρει τον τρόπο να κοιμούνται ήσυχα…εγώ πάντως δηλώνω κολωέλληνας…για να θυμηθώ και το τραγούδι του Νιόνιου. Τέλος, με αφορμή το «ανθρωπάκι» του Kavodoro πιστεύω πως το «Άκου ανθρωπάκο» του Β. Ράϊχ αποδεικνύει το διαχρονικό της «ανθρώπινης» απάνθρωπης βλακείας.Ένα Dogville είμαστε!!!! Ελπίζω ταχιά να αποφασίσει η Grace να φτιάξει ένα καλύτερο κόσμο...

Υπόθεση Βουλγάρας μαθήτριας σε λύκειο

Αναμφισβήτητα την αλήθεια έχουν χρέος και καθήκον να αποκαλύψουν οι αστυνομικές αρχές και η δικαιοσύνη. Δεν είμαι αυτός που θα καταθέσω μομφές κι ας υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που παραπέμπουν στην αλήθεια. Κατά συνέπεια δεν θ’ απαντήσω αν το συμβάν ήταν βιασμός ή συναινετική πράξη. Απλά θα προσπαθήσω να μεταδώσω κάποιες σκέψεις μου που αφετηρία έχουν την πρόσφατη ιστορία στην Εύβοια. Καταρχήν συμφωνώ πως πίσω από κάθε ανομία βρίσκεται μια κακή οικογένεια ή και καθόλου οικογένεια, ένα κακό εκπαιδευτικό σύστημα, κακές κυβερνήσεις και χίλια δυο άλλα στραβά. Το ερώτημα είναι αν πέρα από τα παραπάνω υπάρχει η προσωπική ευθύνη σ’ ότι αφορά τις πράξεις μας. Αν η απάντηση είναι αρνητική τότε πρέπει να αδειάσουν οι φυλακές όλου του κόσμου ή έστω οι φυλακές ανηλίκων…Ο νόμος πάντως προβλέπει να τιμωρούνται και οι ανήλικοι. Σημειώνω ότι η δικαιοσύνη στις σύγχρονες κοινωνίες όπως η Ελληνική αποδίδεται από τα δικαστήρια κι όχι από τα συμβούλια των καθηγητών. Αναφέρομαι σ’ αυτά τα συμβούλια γιατί στο συγκεκριμένο γεγονός η ισότιμη αποβολή από το σχολικό περιβάλλον συνεπάγεται την παραδοχή ότι δεν υπήρξε βιασμός. Προσπαθώντας ν’ αναλύσω το γεγονός μαθηματικά, θεωρώ πως υπάρχουν δυο πιθανές περιπτώσεις που εξελίχθηκαν τα γεγονότα. Η πρώτη είναι να υπήρξε βιασμός και τότε βέβαια πρέπει να υπάρξουν οι αυτονόητες ποινές για τους υπαίτιους. Απλά τα πράγματα…. Η άλλη περίπτωση είναι να υπήρξε συναινετική πράξη. Ας το υποθέσουμε… Λοιπόν έχουμε και λέμε…Μια αλλοδαπή μετανάστρια, που εκτός από την αριστεία της στο σχολείο, εργάζεται για να πληρώσει το φροντιστήριο της, δεν έχει δώσει κανένα ανήθικο δείγμα στη ζωή της – φανταστείτε τι θα λέγανε οι συμπολίτες της αν είχε δώσει – αποφασίζει να πηδηχτεί από 4 συμμαθητές της και με την παρουσία 3 συμμαθητριών, συναινώντας μάλιστα η σκηνή να τραβηχτεί σε βίντεο. Σημειώνω ότι οι υπόλοιπες μαθήτριες, σύμφωνα μ’ αυτό το σενάριο, είχαν την ηθική αναστολή να μην συμμετέχουν ενεργά στο όργιο αλλά δεν είχαν καμία αναστολή να τραβούν βίντεο και σε μια περίπτωση η αδελφή να καταγράφει τον «πηδηχταρά» αδελφό της! Φαίνεται πιστευτό????? Φαίνεται, δεν φαίνεται, είπαμε…δεν μπορούμε να καταδικάσουμε κανένα. Υποθέσεις κάνουμε!!!! Βγαίνει λοιπόν μια ολόκληρη πόλη και δηλώνει ότι «τα ήθελε η κοπέλα» κι ότι αυτή φέρει την αποκλειστική ευθύνη. Υποθέτω ότι φέρει ευθύνη για το όργιο γιατί ο έρωτας είναι θεϊκό πράγμα. Ευθύνη για το όργιο! Για τα παλικάρια και τα υπόλοιπα κορίτσια τίποτα… Οι γονείς των φερόμενων ως υπαιτίων βιασμού κατά τον εισαγγελέα όταν βγαίνουν από το δικαστικό μέγαρο χαμογελούν και σχηματίζουν με χέρια στην ανάταση το σύμβολο της νίκης!!!! Δηλαδή με λίγα λόγια αποδέχονται ότι η κοπέλα είναι «το πουτανάκι» ενώ οι γιοί τους «οι επιβήτορες» και το τραγικότερο είναι ότι αυτό βροντοφωνάζει μια ολόκληρη πόλη! Αν όχι όλη η Ελλάδα… Αισθάνομαι πολύ μεγάλος μαλάκας, που πριν 20 χρόνια περίπου όταν κρεμόμουν από τα χείλη της Διδούς Σωτηρίου, που μιλούσε για το γυναικείο κίνημα, πίστευα πως η Ελληνική κοινωνία προοδεύει κι ότι αλλάζουν τα πράγματα. Τελικά όλοι οι Έλληνες είμαστε κοροΐδα!!!!!!!!! Η ισότητα σήμερα μεταφράζεται ουσιαστικά στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες….βλέπεται οι γυναίκες έπρεπε να γίνουν ίσες με τους άντρες κι όχι το αντίστροφο… Κοινωνικός ρατσισμός το συμπέρασμα! Κάτι που αποτελεί για τον άντρα τιμή αποτελεί όνειδος για τη γυναίκα. Να αναφερθούμε όμως και στον φυλετικό ρατσισμό με μια απλή ερώτηση που ψελλίζουν δειλά κάποια στόματα. Τι θα γινόταν αν στη θέση της κοπέλας από τη Βουλγαρία ήταν μια Ελληνίδα κι όλοι οι υπόλοιποι ήταν Αλβανοί? Το συμβούλιο των καθηγητών θα τιμωρούσε και την Ελληνίδα? Οι τοπικές αρχές και η κοινωνία γενικότερα θα την καταδίκαζε? Το συμβούλιο γονέων και κηδεμόνων θα αποφάσιζε εκτοπισμό της μαθήτριας? Θα λυόταν η συνεδρίαση χωρίς να ακουστεί η άποψη της μάνας? Ας δώσει ο καθένας την απάντηση του… Φυλετικός ρατσισμός το δεύτερο αν δοθούν αρνητικές απαντήσεις στις δυο τελευταίες ερωτήσεις. Επειδή πιστεύω πως σύντομα θα διαλευκανθεί η υπόθεση κρατώ για τον εαυτό μου, προς το παρόν, κάποιες σκέψεις μου… Τέλος θα υποβάλλω ακόμα μια ερώτηση που ρίζες έχει στα «γαμώ τα υπουργεία μου» που ξεστομίζουμε καθημερινά όλοι οι Έλληνες. Ποιος φέρθηκε πιότερο ανθρώπινα μέχρι σήμερα? Σ’ αυτή την ερώτηση θα απαντήσω χωρίς περιστροφές και γρίφους. Μα φυσικά ο Ελληνικός κόσμος, με μπροστάρη τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας που έστειλε αμέσως τον Διευθυντή του ιδιαίτερου γραφείου για να συναντήσει μάνα και κόρη. Η υπουργός παιδείας που έδωσε εντολή να κριθεί η νομιμότητα της απόφασης του συλλόγου των καθηγητών. Ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ο πρόεδρος του ΣΥΝ που πρώτοι καταδίκασαν το γεγονός και δήλωσαν συμπαράσταση στη μικρή που φιλοξενεί η χώρα μας. Κατά τα άλλα…ο βιασμός συνεχίζεται….